Donderdag, 9 januari 2025 | Het is een grijze, koude januaridag in Venlo. De lucht is zwanger van natte sneeuw en de Maas heeft zijn oevers ver overschreden. Ondanks het barre weer besluit ik een wandeling te maken langs de rivier, om met eigen ogen het indrukwekkende schouwspel van het hoogwater te aanschouwen.
Wilhelminapark: Een winters tafereel
Mijn tocht begint in het Wilhelminapark, waar de bomen hun bladeren al lang hebben verloren. De kale takken steken als donkere silhouetten af tegen de loodgrijze hemel. De fontein, die in de zomer zo vrolijk spuit, ligt er nu verlaten bij. Het park, normaal gesproken een oase van rust en groen, heeft nu een melancholische schoonheid die past bij het jaargetijde.
Lage Loswal: Ondergedompeld in de Maas
Vanuit het park loop ik richting de Lage Loswal, en al snel wordt duidelijk hoe hoog het water werkelijk staat. De loswal, normaal gesproken een populaire plek voor wandelaars en vissers, is volledig ondergelopen. Het water reikt tot aan de kademuren, en de gebruikelijke contouren van de oever zijn onherkenbaar geworden.
Het kunstwerk “Stroming” van Hans Reijnders, dat hier sinds september 2021 staat, is bijna geheel verdwenen onder het wateroppervlak. Alleen de bovenste punt van het beeld steken nog boven het water uit, als stille getuigen van de kracht van de rivier. Het is een surrealistisch gezicht, dat de naam van het kunstwerk een nieuwe betekenis geeft.
Stadshaven: Een haven in hoogwater
Mijn weg vervolgt zich naar de Stadshaven. Het water staat hier zo hoog dat de kades nauwelijks zichtbaar zijn. De boten die normaal gesproken rustig dobberen, liggen nu ongewoon hoog tegen de steigers aan. Het geluid van klotsend water en de geur van de rivier zijn alomtegenwoordig.
De kracht van water
Terwijl ik langs de waterkant loop, word ik me bewust van de enorme kracht die water kan hebben. Het Waterschap Limburg heeft niet voor niets grote projecten lopen om de waterveiligheid te verbeteren. Het dijktraject 68-1 bij Venlo-Noord, dat een overstromingskans van 1/300e per jaar moet gaan garanderen, lijkt nu relevanter dan ooit.
Terug naar huis
Na een uurtje lopen, keer ik huiswaarts. Mijn kleren zijn doorweekt van de natte sneeuw die de hele tijd is blijven vallen, maar mijn hoofd is vol indrukken. De wandeling heeft me een uniek perspectief gegeven op onze stad en haar relatie met het water.
Het hoogwater in Venlo is indrukwekkend, maar ook een beetje beangstigend. Het laat zien hoe kwetsbaar we zijn voor de krachten van de natuur, maar ook hoe veerkrachtig onze gemeenschap is. De maatregelen die genomen worden om ons te beschermen tegen overstromingen zijn essentieel, maar we moeten ook leren leven met het water en de veranderingen die de toekomst brengt.
Klik hier voor de foto impressie, de film impressie en het foto album van mijn wandeling door winterse buien en langs het Hoogwater in het Stedje van Lol en Plezeer.
Impressie
