Zondag, 7 juli 2024 | Venlo, stad aan de Maas, biedt meer dan alleen een bruisend stadscentrum. Op deze dag met prachtige wolkenluchten besloot ik de fiets te pakken voor een tocht door de natuurrijke omgeving. Startpunt: het sfeervolle Wilhelminapark, een groene oase in het hart van de stad.
De route, zo’n 28 kilometer lang, beloofde een afwisselende rit langs water, bos en heide. Met een lichte bries in de rug trapte ik weg, nieuwsgierig naar wat deze tocht zou brengen. Al snel bereikte ik het fietspad langs de Maas. De rivier, levensader van de regio, stroomde rustig voorbij terwijl ik genoot van het uitzicht op beide oevers.
Niet ver van de Maas wachtte de eerste verrassing: het Kapelke van Genooi. Dit bescheiden bedevaartsoord, verscholen tussen het groen, ademt eeuwenoude devotie. Even afstappen en rondkijken bracht een moment van bezinning in de tocht.
De rit vervolgde zich richting het Zwart Water, een natuurgebied dat zijn naam dankt aan het donkere veenwater. De contrasten hier zijn opvallend: donker water tegen een helderblauwe lucht, omzoomd door weelderig groen. Het gebied Buiten ’t Ven bood vervolgens een heel ander landschap, met open velden, kassen en vergezichten.
Vol energie vervolgde ik mijn weg naar de Groote Heide. Dit uitgestrekte natuurgebied, een restant van het ooit zo karakteristieke Limburgse heidelandschap, toonde zich op zijn mooist onder de wisselende wolkenluchten. De paarse heide contrasteerde prachtig met het groen van de omringende bossen.
Halverwege de tocht was het tijd voor een welverdiende koffiepauze. Terwijl ik de omgeving in me opnam, realiseerde ik me hoe divers het landschap rond Venlo is. Van rivieroevers tot bosgebieden, van open velden tot verstilde natuurplekken – alles op fietsafstand van de stad.
Een onverwachte ontmoeting wachtte me bij de Ulingsheide. Daar, aan de rand van het pad, stond een oude truck geparkeerd. Dit roestige relict uit vervlogen tijden vormde een schilderachtig contrast met de natuurlijke omgeving. Even afstappen voor een foto was onvermijdelijk.
Via het Jammerdaal, een bosrijk gebied met steile hellingen en diepe dalen, leidde de route terug naar de Maas. De naam ‘Jammerdaal’ doet overigens geen recht aan de schoonheid van dit gebied. Wellicht refereert het aan de moeite die het kost om hier met de fiets doorheen te komen!
De laatste kilometers van de tocht voerden langs de Stadshaven en de Lage Loswal van Venlo. Hier voel je de hartslag van de stad weer. De bedrijvigheid aan de kade, de schepen op de Maas – het vormt een mooi contrast met de rust van de natuurgebieden die ik zojuist had doorkruist.
Na bijna drie uur fietsen, inclusief koffiepauze en diverse fotomomenten, arriveerde ik weer in het Wilhelminapark. De tocht van 28 kilometer had me een nieuwe kijk op mijn eigen omgeving gegeven. Venlo blijkt veel meer te bieden dan alleen een levendig stadscentrum.
Deze fietstocht bewijst dat je niet ver hoeft te reizen voor een mooi avontuur. De afwisseling van landschappen, de onverwachte ontmoetingen (zoals die oude truck) en de rust van de natuur zo dicht bij de stad maken dit tot een perfecte dagtrip.
Voor wie Venlo en omgeving wil ontdekken, is deze fietsroute een aanrader. Je ervaart de diversiteit van het gebied, van de machtige Maas tot verstilde heidegebieden, van historische kapelletjes tot moderne havenfaciliteiten. En dat alles onder een immer veranderende Limburgse lucht.
Klk op de links voor de foto impressie, de film, het foto album en de (Komoot) routebeschrijving van deze heerlijke fietstocht door mijn eigen achtertuin.
Impressie
