Zondag, 2 november 2025 | We besluiten vandaag een fotowandeling te maken door het Jammerdaal in Venlo. Het is een van die uitzonderlijke herfstdagen waarop de lucht zacht is, het licht warm en het tempo vanzelf vertraagt. Het is opmerkelijk mild voor november, en de zon werpt een lage, gouden gloed over het water en door de bomen. Alles lijkt even stil te staan in dit stukje natuur aan de rand van de stad.
Vanaf de parkeerplaats bij Hotel de Bovenste Molen begint onze route. Camera binnen handbereik, rugzak op de schouder, trekken we richting de eerste waterpartijen. Al bij het vertrek voel ik dat dit een dag is waarop het licht zich van zijn beste kant laat zien: zacht diffuus, met af en toe een helder accent dat alles doet oplichten.
Rond de waterpartijen
De route loopt met de wijzers van de klok mee rond de vijvers en beeklopen van het Jammerdaal. We volgen het pad dat tussen water en bos slingert, waar het spiegeloppervlak van de vijvers de bomen weerspiegelt. Eenden trekken sporen over het water, en boven de ruisende toppen zweeft de damp van verdampend vocht.
De herfst heeft het gebied volledig in haar greep: esdoorns gloeien rood, berken verkleuren geel, en de beuken vormen een bijna lichtgevende achtergrond. Overal liggen lagen van bladeren die knisperen onder onze schoenen. Ik blijf regelmatig staan om foto’s te maken — close-ups van druppels op bladeren, patronen van wortels die uit de oever steken, en het veranderende samenspel van zon en schaduw. Het Jammerdaal toont zich vandaag als een levend schilderij waarin elk detail betekenis krijgt.
Langs de rand van de eerste grote waterpartij vangt de lens de reflectie van de blauwe lucht met vlokken witte wolken. In de verte klinkt het zachte tikken van een specht. Een fietser groet kort, verdwijnt weer tussen de bomen.
Zacht licht en veranderend weer
Halverwege de route verandert de lichtval plotseling. Donkere wolken trekken binnen, en de zon verdwijnt langzaam achter een sluier van vochtige lucht. De wind neemt iets toe en de bladeren beginnen weer te dansen.
Dan komt de regen — zacht, bijna vriendelijk. Geen stortbui, maar een milde, gelijkmatige regen die het landschap iets glanzends geeft. We lopen door terwijl de druppels ritmisch op onze jassen vallen. Het pad vormt hier een bocht en biedt een weids uitzicht over het dal. Het natte zand pad glinstert en de geur van natte aarde vult de lucht.
Het duurt niet lang. Binnen een paar minuten klaart het op. De regen dooft uit als een kort intermezzo, en de zon breekt weer door met een helderheid die je bijna niet verwacht in november. In dat moment verschijnt een regenboog. Hij spant zich breed uit over het Jammerdaal, van bosrand tot heuvel. De kleuren zijn diep en scherp, als met een penseel in de lucht geschilderd.
Ik pak de camera, stel snel scherp en vang het beeld — het contrast van herfstkleuren, natte grond en die levendige boog erboven. Een kort moment waarin alles perfect samenkomt.
Het licht na de regen
Na de bui verandert het landschap voelbaar. De lucht is helderblauw, de zon reflecteert op de nog natte bladeren. Elke druppel lijkt een klein spiegeloppervlak. We wandelen verder langs de kronkelende paden, af en toe met een korte stop om het lichtspel vast te leggen. De kleine poelen glinsteren, rietpluimen wuiven zacht in de wind, en in de verte weerkaatst het water het gouden middaglicht.
Het Jammerdaal ademt rust. Hier, tussen de bossen en de vijvers, voel je dat de seizoenen hun eigen tempo volgen. Geen haast, geen geluid van verkeer, alleen het zachte ritselen van bladeren en het klikken van de camera.
Ik fotografeer ook de kleine details: een gevallen blad dat half in het water ligt, een paddenstoel op een vochtige stam, een spinnenweb waarin regendruppels hangen als parels. Al die kleine momenten samen vertellen het verhaal van de herfst – een seizoen dat nooit haast heeft, maar altijd raakt.
Terug naar Hotel De Bovenste Molen
Langzaam naderen we het einde van de route. De lucht blijft helder, maar de zon zakt al, waardoor het licht warm oranje kleurt. De paden worden stiller, en de geur van herfstbladeren hangt zwaar in de lucht. De waterpartijen liggen er kalm bij, slechts doorbroken door kringen van zwemmende eenden.
We bereiken opnieuw de omgeving van Hotel de Bovenste Molen. De vijver daar vangt het middaglicht. De lucht krijgt een gouden rand en weerspiegelt de bomen langs de oever. Het voelt als een vredig einde van een middag vol kleur en variatie. De regen lijkt alweer vergeten, maar de regenboog blijft in gedachten hangen als het visuele hoogtepunt van de dag.
Nog een laatste foto — de reflectie van het hotel in het stille water, met de herfstkleuren als omlijsting. Dan bergen we de camera’s op. Terwijl we naar de parkeerplaats lopen, merk je dat de stilte van het Jammerdaal zich langzaam vastzet in je hoofd, alsof de tijd even vertraagt.
Deze herfstwandeling is meer dan een tocht door de natuur; het is een ode aan licht, kleur en kalmte. In deze novemberzon, met regen en regenboog, lijkt de natuur nog één keer te willen schitteren voordat de winter zijn intrede doet.
Klik op de links voor de foto impressie, de route animatie, de route informatie en/of het fotoalbum van onze wandeling door het Jammerdaal.
Impressie
