Maandag, 29 juli 2024 | Op deze warme zomeravond wandel ik door het charmante centrum van Venlo. De lucht was is licht en de stad bruist van leven als ik mijn wandeling begin in het pittoreske Wilhelminapark.
Mijn weg vervolgend, bereik ik de Maaskant. De rivier glinstert in het avondlicht, met hier en daar een plezierboot die rustig voorbij glijdt. Het water weerspiegelt de warme tinten van de ondergaande zon, een schilderachtig tafereel dat menig kunstenaar zou inspireren.
Niet ver daarvandaan kom ik bij het kunstwerk ‘Stroming’, een moderne sculptuur die de eeuwige beweging van de Maas symboliseert. In het schemerduister lijkt het kunstwerk bijna te leven, de golvende vorm danst in het spel van licht en schaduw.
Via de Lage Loswal, waar ooit schepen hun vracht losten, wandel ik naar de Stadshaven. Deze voormalige industriële zone is getransformeerd tot een levendig gebied waar oud en nieuw harmonieus samengaan. Terrasjes zitten vol met mensen die genieten van een drankje, terwijl anderen langs de kade flaneren.
Via de Weerdsprong en de Peaceful Warrior loop ik het historische stadscentrum in. Hier verandert het decor drastisch: smalle straatjes met kasseien onder mijn voeten en eeuwenoude gevels die hun verhalen lijken te fluisteren. De Oude Markt, ooit het kloppende hart van de middeleeuwse stad, is nog steeds een bruisende plek waar locals en toeristen samenkomen.
Via de Jodenstraat, een stille herinnering aan de rijke Joodse geschiedenis van Venlo, bereik ik het serene Dominicanenplein. Het voormalige klooster, nu een cultureel centrum, stond er statig bij in de avondschemer.
Mijn wandeling voert me verder door de Keizerstraat en het charmante Ursulastraatje – Venloos smalste straatje – naar de Kruisherenstraat. Elke hoek en steeg vertelt een ander hoofdstuk uit Venlo’s rijke verleden.
De Parade, met zijn imposante gebouwen, is mijn volgende stop. Hier staan het hypermoderne Museum van Bommel van Dam en het Limburgs Museum zij aan zij, een perfecte symbiose van hedendaagse kunst en regionale geschiedenis. Hoewel de musea gesloten zijn, geven de gevels het plein een magische uitstraling.
Door het Julianapark, waar de fonteinen zachtjes klaterde in de avondstilte, bereik ik het Rosarium. De geur van honderden rozen hing zwoel in de lucht, een sensuele ervaring die perfect past bij de romantiek van de zomeravond.
Mijn pad leidt me langs de achterzijde van de majestueuze Sint-Martinusbasiliek. De kerktoren steekt scherp af tegen de nu donker wordende hemel, een stil baken in de avond. Via de Sint-Martinusstraat naderde ik het eindpunt van mijn wandeling: de Noord-Binnensingel.
Hier wacht het markante Metropole-gebouw me op, een art-decopareltje dat getuigt van Venlo’s bloeiperiode in de vroege 20e eeuw. De gevel, subtiel verlicht, vormde een waardig slotakkoord van mijn avondlijke odyssee.
Terwijl ik daar sta, realiseer ik me hoe veelzijdig Venlo is. Van middeleeuwse straatjes tot moderne kunstwerken, van levendige pleinen tot rustige parken – deze stad heeft het allemaal. In de loop van een paar uur had ik een reis door de tijd gemaakt, van het verre verleden tot het bruisende heden.
Klik op de links voor de foto impressie en het fotoalbum van mijn avond wandeling door Venloos stadshart.